-
1 ἐπι-φύω
ἐπι-φύω (s. φύω), darüber, darauf wachsen lassen, erzeugen, Theophr. – Med. nebst perf. u. aor. II. act. darauf, daran wachsen, ἐπιφυομένου τοῦ δέρματος Arist. H. A. 1, 10; Theophr.; ἐπιπέφυκε τῷ σήματι ἐλαίη Her. 4, 34; ἐπὶ ταῖς μήτραις ἐπιπέφυκεν ἡ καπρία Arist. H. A. 9, 50; übertr., daran haften, τοῖς πλείστοις τῶν ἀνϑρώπων οἷον κῆρες ἐπιπεφύκασιν Plat. Legg. XI, 937 d; sich fest an Etwas hängen, ἀγαϑοῖς ἐπιφύεσϑαι Plut. educ. lib. 9; festhalten, ἀπρὶξ ἀμφοῖν ταῖν χεροῖν ἐπέφυ Pol. 12, 11, 6. – Auch angreifen, tadeln, τινί, Sp., wie Ath. XI, 507 c; auf dem Nacken sitzen, Plut. Ant. 58; ἐπεφύοντο Alex. 55; von der Jagd, ὥσπερ ϑηρίοις σκύλακες Plut. Luc. 1; ἐπιφύντα νέον ἄνδρα, nachgewachsen, später geboren, Cleom. 16.
-
2 επιφυομαι
(aor. 2 ἐπέφῡν, pf. act. ἐπιπέφῡκα)1) (на чём-л) вырастать, расти(τῷ σήματι ἐπιπέφυκε ἐλαίη Her.; ἐπί и ἔν τινι Arst.)
2) перен. прирастать, крепко хвататься, вцепляться(ἀμφοῖν ταῖν χεροῖν τινι Polyb.)
3) крепко приставать, прилипать, льнуть(τινι Plat., Plut.)
4) неотступно (пре)следовать(ὥσπερ θηρίοις σκύλακες Plut.)
5) впоследствии нарождаться, после появляться(ἐπιφὺς νέος ἀνήρ Plut.)